Οι συγκολλητικές ιδιότητες μεταξύ των τροχός τρένου και η σιδηροδρομική διεπαφή περιορίζουν την ισχύ έλξης και την αποτελεσματικότητα πέδησης των σιδηροδρόμων, επηρεάζοντας τη δυναμική συμπεριφορά ατμομηχανής/τροχαίο υλικό/τροχιάς και τη διάρκεια ζωής των υλικών τροχού-σιδηροτροχιάς, τα οποία σχετίζονται στενά με την ασφαλή λειτουργία αμαξοστοιχίας.Σε συνθήκες χαμηλής ταχύτητας, ο συντελεστής κόλλας μεταξύ τροχού και σιδηροτροχιάς τυπικά κυμαίνεται από 0,2 έως 0,4.

Σε πραγματικές συνθήκες λειτουργίας, παρατηρείται ότι ο συντελεστής κόλλας των τρένων υψηλής ταχύτητας μειώνεται απότομα.Για παράδειγμα, σε ταχύτητα 200 km/h, ο ελάχιστος διαθέσιμος συντελεστής κόλλας για το γαλλικό TGV είναι 0,09, με δοκιμαστικό συντελεστή κόλλας 0,047.

Παράγοντες όπως η κύλιση υψηλής ταχύτητας, η τραχύτητα της επιφάνειας της επιφάνειας επαφής και η παρουσία μέσων τρίτων όπως το νερό, τα οποία μπορούν να μειώσουν την πρόσφυση μεταξύ τροχού και σιδηροτροχιάς, ενώ οι κόλλες μπορούν να ενισχύσουν την πρόσφυση.Οι μηχανικές ιδιότητες των συγκολλητικών στην επιφάνεια επαφής τροχού-ράγας και η χρήση τους επηρεάζουν τη μηχανική συμπεριφορά της κύλισης τροχού-ράγας και τον βαθμό ζημιάς στα υλικά τροχού-σιδηροτροχιάς.

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει βιβλιογραφία που να παρέχει θεωρητική και αριθμητική ανάλυση για αυτήν την πτυχή και βασίζεται μόνο σε εμπειρικά και πειραματικά αποτελέσματα που εφαρμόζονται στη μελέτη μηχανικών ζητημάτων πρόσφυσης τροχού-σιδηροτροχιάς.

Μια άλλη πτυχή της έρευνας για τη βελτίωση των δυνάμεων έλξης και πέδησης των μηχανών υψηλής ταχύτητας είναι να εξεταστεί η αντοχή που μπορεί να αντέξει το υλικό επιφάνειας επαφής τροχού-ράγας.Επειδή ο πιο σημαντικός παράγοντας που προκαλεί ζημιά κόπωσης στην επιφάνεια επαφής τροχού-ράγας είναι η εφαπτομενική δύναμη (ή δύναμη τριβής) μεταξύ τροχού και σιδηροτροχιάς.

Η τυφλή ενίσχυση του συγκολλητικού αποτελέσματος μεταξύ τροχού και σιδηροτροχιάς μπορεί να καταστρέψει την επιφάνεια επαφής τροχού-ράγας και σε σοβαρές περιπτώσεις, να οδηγήσει σε σοβαρά ατυχήματα εκτροχιασμού.Επομένως, κατά τη βελτίωση της πρόσφυσης μεταξύ τροχού και σιδηροτροχιάς, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη μια ισορροπημένη εξέλιξη με την αντοχή του υλικού τροχού-ράγας.